Cultureel festival en relaxen in Nkasa Lupala
Door: Brigit
Blijf op de hoogte en volg Brigit en Antoine
09 Augustus 2016 | Namibië, Sangwali
Bezoek cultureel festival en relaxen Nkasa Lupala Lodge
Deze morgen hadden we de eer om te gast te mogen zijn bij een jaarlijks terugkerend cultureel festival. Het was erg jammer dat Marloes niet mee kon . Ze was nog steeds erg aan de diarree, we denken van de malariatabletten. Sangwali, het lokale dorpje waar onze geweldige Lodge vlak bij lag, kreeg bezoek van de chief. Deze man heeft als taak het cultureel erfgoed te bewaren . Wij liepen heerlijk in korte broek, de (Italiaanse) eigenaresse van de Lodge adviseerde ons om allemaal, ook de mannen, een lange broek aan te trekken, uit respect . Er gingen twee gidsen met ons mee, om ons te begeleiden.
Samen met een jong Italiaans stel mochten we het terrein op. Strikte instructies mee. Geen ongevraagde foto's maken (al hield Antoine zich er niet altijd aan), bij binnenkomst belangrijke gasten knielen !!!! respect tonen. De eerste vijf minuten al een mini relletje veroorzaakt. Een jongeman wilde een foto van ons maken, de gids vond dat niet nodig. De jongeman was het hier niet mee eens, hij werd meteen door de politie weggehaald. Samen met een paar andere toeristen, waren we de enige blanken. Volgens de gids vinden de lokale mensen het een eer, dat de blanke toeristen aanwezig willen zijn. Voor ons was het soms een beetje gênant . Wij mochten op stoeltjes in de schaduw vooraan zitten, terwijl de locals daar weggestuurd werden. Na de officiële binnenkomst van allerlei afgevaardigden, locale missen, dans- en muziek uitvoeringen, kwamen de eerste hoogwaardigheidsbekleders binnen waarvoor iedereen uit respect moest knielen. Zit je daar in je lichte broek , knielend tussen de stoeltjes ( die 30 cm in het losse zand wegzakken) op t zwarte zand. Was zo grappig.
De gids had voor ons geregeld dat we van de dansgroep toch foto's mochten maken. We werden naar voren geroepen (wij stuurden de mannen) die mochten, zittend op hun knieën foto's maken van de dansgroep.
Daarna mochten/moesten we een ere rondje maken door de arena, samen met de consul van Australië en plaats nemen achter de chief of police, en een of andere hoge pief. Na hier nog even gezeten te hebben, zijn we teruggereden naar de Lodge.
Na een lekkere lunch met uitzicht op de olifanten, zijn we heerlijk op het terras bij het zwembad(je) gaan liggen met een boek. Marloes knapt langzaam aan op, hebben besloten met de malaria bij haar te stoppen . Andere Nederlandse gast had dezelfde klachten.
Na een lekker en zeer gezellig diner, waarin geanimeerde gesprekken gehad met de vader van de Italiaanse eigenaar, richting bed met kruik vertrokken .
Op naar weer een nieuwe dag.
Groetjes Brigit
Deze morgen hadden we de eer om te gast te mogen zijn bij een jaarlijks terugkerend cultureel festival. Het was erg jammer dat Marloes niet mee kon . Ze was nog steeds erg aan de diarree, we denken van de malariatabletten. Sangwali, het lokale dorpje waar onze geweldige Lodge vlak bij lag, kreeg bezoek van de chief. Deze man heeft als taak het cultureel erfgoed te bewaren . Wij liepen heerlijk in korte broek, de (Italiaanse) eigenaresse van de Lodge adviseerde ons om allemaal, ook de mannen, een lange broek aan te trekken, uit respect . Er gingen twee gidsen met ons mee, om ons te begeleiden.
Samen met een jong Italiaans stel mochten we het terrein op. Strikte instructies mee. Geen ongevraagde foto's maken (al hield Antoine zich er niet altijd aan), bij binnenkomst belangrijke gasten knielen !!!! respect tonen. De eerste vijf minuten al een mini relletje veroorzaakt. Een jongeman wilde een foto van ons maken, de gids vond dat niet nodig. De jongeman was het hier niet mee eens, hij werd meteen door de politie weggehaald. Samen met een paar andere toeristen, waren we de enige blanken. Volgens de gids vinden de lokale mensen het een eer, dat de blanke toeristen aanwezig willen zijn. Voor ons was het soms een beetje gênant . Wij mochten op stoeltjes in de schaduw vooraan zitten, terwijl de locals daar weggestuurd werden. Na de officiële binnenkomst van allerlei afgevaardigden, locale missen, dans- en muziek uitvoeringen, kwamen de eerste hoogwaardigheidsbekleders binnen waarvoor iedereen uit respect moest knielen. Zit je daar in je lichte broek , knielend tussen de stoeltjes ( die 30 cm in het losse zand wegzakken) op t zwarte zand. Was zo grappig.
De gids had voor ons geregeld dat we van de dansgroep toch foto's mochten maken. We werden naar voren geroepen (wij stuurden de mannen) die mochten, zittend op hun knieën foto's maken van de dansgroep.
Daarna mochten/moesten we een ere rondje maken door de arena, samen met de consul van Australië en plaats nemen achter de chief of police, en een of andere hoge pief. Na hier nog even gezeten te hebben, zijn we teruggereden naar de Lodge.
Na een lekkere lunch met uitzicht op de olifanten, zijn we heerlijk op het terras bij het zwembad(je) gaan liggen met een boek. Marloes knapt langzaam aan op, hebben besloten met de malaria bij haar te stoppen . Andere Nederlandse gast had dezelfde klachten.
Na een lekker en zeer gezellig diner, waarin geanimeerde gesprekken gehad met de vader van de Italiaanse eigenaar, richting bed met kruik vertrokken .
Op naar weer een nieuwe dag.
Groetjes Brigit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
